Ik hoor of lees weleens hoe moeilijk het kan zijn voor de omgeving van een spoonie om met de ziekte (en de zieke) om te gaan. Vaak weten mensen niet hoe ze zich moeten gedragen in ons bijzijn, of weten ze niet wat ze beter wel of niet zeggen. Daarom heb ik een paar richtlijnen of tips of do’s and don’ts of hoe je ze ook wilt noemen, neergepend. Lees verder
Laatst wou ik een foto van mezelf op Instagram zetten, een ‘naakte’ foto. Het gaat hier niet om foto in mijn blootje (al wie die daarvoor hier is, moet ik teleurstellen), maar om een selfie waar ik geen make-up draag en waar geen oneindig veel filters (in dit geval: 0 filters) overheen gesmeten zijn. De foto die ik voor ogen had, stond al eventjes stof te vergaren in mijn filmrol. Nu ja, toch al zeker 5 volle dagen, wat relatief lang is aangezien elke andere geslaagde selfie direct door de vscocam-molen wordt gehaald en erna online wordt gezwierd. En dan maar glunderen bij elke binnengehaalde like, want “Kijk, de wereld vindt mij mooi!“, of hopelijk toch gemiddeld 17 personen van die hele wereld. Dat was dus het plan, tot ik plots een dosis onzekerheid voelde opborrelen waardoor mijn duim maar boven de delen-knop bleef zweven zonder ze in te drukken. Lees verder
Opstaan,
een tas thee drinken,
comfortabel in de zetel.
Zo start elke dag bij mij.
Vandaag was dit wel even anders. Lees verder
Ik voel het als ik wakker word. De lente is in aantocht. Ik zie de zon moeite doen om haar straaltjes op ons te laten schijnen. Wanneer ik een voorzichtige stap naar buiten zet, voel ik haar warmte die de grijze wolken in mijn hoofd verdrijft. De winter was donker, koud en pijnlijk, maar het vrolijke getsjilp van de vogeltjes herinnert me eraan dat er zoveel mooie dingen zijn, zoveel dingen waar ik blij van word. Lees verder
Verveling. Ik heb er last van. Verveling is mijn tweede naam geworden. Weet je, als je een druk leven leidt, altijd gejaagd bent, steeds bezig bent, dan kan het leuk zijn om eens een weekendje in de zetel te hangen. Een weekend totaal niets doen, enfin, toch niets productief. Lekker netflixen (of popcorn-timen, choose your poison) en chillen, zoals de jeugd dat zegt. Na twee weken begon dit bij mij al stilaan te vervelen. Ondertussen vind ik het meestal gewoon oersaai. Dus ja, verveling. Lees verder
Deze week bestaat Komkommer en Kwel één jaar. Hip hip hoera! Deze week is het een jaar geleden sinds ik naar buiten kwam met mijn kommer en kwel. Ik ben deze blog begonnen met twee doelen voor ogen: ik wou mijn gevoelens van me af schrijven en ik wou mijn omgeving bewuster maken van wat cvs met een lichaam en een leven doet. Als ik terugblik op dit jaar denk ik dat dit vrij goed gelukt is. Schrijven helpt me elke keer om mijn gevoelens op een rijtje te zetten, het lucht op, het zorgt er ook vaak voor dat ik alles kan relativeren. Mijn omgeving heeft zeker een beter beeld gekregen van wat er allemaal aan de hand is. Missie geslaagd denk ik dus. Wat natuurlijk niet wilt zeggen dat ik nu ga stoppen met bloggen. Nee, jullie zijn nog niet van mijn schrijfsels af. Lees verder
Gedaan met mijn wekelijkse club saté zonder tomaten met bicky-ajuintjes (geef toe, alles is lekkerder met bicky-ajuintjes). Na een desastreus begin van de herfst, met zowel een lichamelijk als mentaal dieptepunt, was ik wanhopig op zoek naar enige verbetering. Sinds begin november hebben we daarom hier thuis onze voeding volledig omgegooid, in de hoop dat dit een positief effect zou hebben op mijn abominabele gezondheid. Wat hebben we allemaal aangepast? Rood vlees en lactose kan zorgen voor verzuring en verkramping van de spieren (hebben ze me verteld). Daarom heb ik dit zo veel als mogelijk uit mijn dieet geschrapt, en zo een stille hoop koesterend op minder spierpijn. Lees verder
Ik lig op de behandeltafel bij de kinesist, al babbelend. “Gisteren zijn we met de konijntjes naar de dierenarts geweest, en ze waren zo braaf. Ik was fier ze, amai. En ik dacht da’k daarna stikkapot zou zijn, want ik was al redelijk vroeg wakker maar ik ben nog mee naar de dierenwinkel geweest om hooi te kopen.” “Ah, op tijd wakker? Hoe laat? 11u ofzo?”, vraagt hij. Lees verder
Ik ben vereerd om jullie vandaag voor te stellen aan Chippy en Borry. Sinds twee weken hebben we wat extra leven in huis gehaald en huppelen er hier twee konijntjes rond. Lees verder
Kop op.
Positief blijven.
Het zijn zinnetjes die ik wel honderd maal per dag door mijn hoofd jaag. Lees verder
Komkommer en Kwel 